روند اسکان کوچی ها در افغانستان و تاثیر آن بر منازعه

روند اسکان کوچی ها، برای پالیسی سازان بیشتر به مفهوم ادغام کوچی نشینان در جامعه، ارایه خدمات برای آنان، و زدودن تضادها بین کوچی – ده­نشین است. در واقع، بسیاری از کوچی نشینان در حال حاضر در نتیجه طرح های حمایتی دولت، و اما بیشتر در نتیجه روند های که خود شان انتخاب کرده اند، مسکن گزین گردیده اند.   این گزارش کوتاه نظارتی به تحلیل این مسئله که آیا و چگونه روند اسکان کوچی ها روی تضادهای کوچی – ده­ نشین تاثیر میگذارد، میپردازد. واحد تحقیق و ارزیابی افغانستان چهار مطالعه موردی را در مورد مسئله مستقر شدن انجام داده است که دو مورد مستقر شدن به حمایت مالی دولت و دو مورد دیگر آن به انتخاب خود کوچی ها صورت گرفته است. این مقاله در ابتدا و قبل از بررسی چهار مطالعه موردی مناطق کوچی نشین که همه تحت تأثیر اختلافات با جوامع همسایه بوده اند، به تجربیات روند اسکان کوچی ها قبل و بعد از سال ۲۰۰۱ میپردازد. در مجموع، در بهار سال ۲۰۱۹ با ۱۶ کوچی مستقر (چهار نفر فی اسکان، که همه بزرگان جامعه و مرد بودند) مصاحبه صورت گرفته است. ما عمداً فقط روی کوچی ها تمرکز نمودیم (جدا از جوامع مستقر در همسایگی) زیرا می خواستیم دیدگاهی از این موضوع در مورد پویایی تحرکات در درون جامعه بدست آوریم. ما بر مبنای این فرضیه که جوامع ساکن در مناطق اطراف، دیدگاه نسبتاً منفی نسبت به مناطقی که کوچی ها مستقر هستند خواهند داشت،‌ شروع نمودیم.