کاهش و انحطاط: عدم رسیده گی به نگرانی های اساسی، و نا امنی خانواده های روستایی

فقر و تنگدستی مردم روستا نشین در بخش های بزرگ افغانستان در حال افزایش است. باوجود موجودیت یک دهه کمک های انکشافی که تغییرات محسوسی را در بهبود نظام آموزش و پرورش، خدمات صحی، و برق به میان آورده است؛ خشکسالی در ولایات شمال بسیاری از خانواده ها را در تهیه غذای روزمره، آموزش و پرورش اطفال، و مصارف گزاف و رو به افزایش ازدواج ها غرق ناتوانی و نگرانی ساخته است. این نگرانی و فقر رو به افزایش مخصوصأ در مناطقی بیشتر محسوس است که محدودیت های منع کشت تریاک همزمان با خشکسالی طویل المدت در آنها تطبیق گردید. بحران مالی جانی نیز با تزئید نرخ اجناس و مواد اولیه هنگامیکه خانواده های متعددی نمیتوانستند از عهدۀ نرخ بلند مواد مورد ضرورت شان برایند، وضعیت را بد تر ساخت. در نتیجه، معیشت مردم زیادی در این مناطق نسبت به آغاز دهۀ حاضر، نا امنتر و نا مساعد تر گردیده است.