مطالعه سازمان و ساختار اداره عامه افغانستان در پرتو قانون اساسی ۱۳۸۲

در افغانستان از آغاز شک ل گیری نهادهای مدرن در بخش اداره عامه در اواخر قرن نزدهم، دولت ها اشکال مختلف اداره عامه، از مرکزگرایی تا مرکزگرایی با گرایش عدم تمرکز و در نهایت غیر تمرکز، را به کار برده اند. با این حال، بنابر دلایل متعددی چون ساختارهای قبیل های و سنتی، بی ثباتی سیاسی، تغییر سریع رژیمها، بحرا نهای تاریخی مداوم، اصلاحات اداری از بالا به پایین و ماهیت وارداتی آن و همینطور نیروهای بیگان ههراس و مرکزگریز جامعه افغانستان، هیچ یک از این اشکال اداری نتوانستند به طور موفقیت آمیزی نهادینه شوند. قانون اساسی کنونی که در سال ۱۳۸۲ وضع شد، به شکل مشروط به دنبال بنیان گذاری شکلی غیرمتمرکز از اداره تمرکزگرا بوده است.