
30 Jan د ۱۳۸۲ کال د اساسی قانون په رڼا کې د افغانستان د عامه ادارې سازمان او جوړښت څېړنه
Posted at 11:16h
in پرته د ټولي
Back برجسته ټکی
لیکوالان | میرویس ایوبی, داکتر هارون رحیمی |
---|---|
د مقالی ډول | د پالیسۍ نوټ |
موضوع | اساسی قانون |
ژبه | پشتو |
د خپرېدو نېټه | جنوری 30, 2019 |
ټولټال مخونه | ۴ |
د لاسرسی وړ په | English | پشتو | دری |
تشریح |
د ۱۹ پېړۍ له پای او د عامه ادارې د اوسنیو سازمانونو له پیل څخه راهیسې په افغانستان کې دولتونو د عامه ادارې بېلا بېل ماډلونه کارولی دی. دغه ماډلونه د مرکزیت له سیسټم څخه تر داسې مرکزی سیسټم پورې چې ځواک پکې ویښل شوی وی او د ځواک تر غیر مرکزی سیسټم پورې رسیږی. په هر حال، د ګڼو او ورسره لاملونو له وجې، لکه قومی او دودیز جوړښتونه، سیاسی بې ثباتی، د رژیم چټک بدلون، پرلپسې تاریخی ولولې او د اداری اصلاحاتو له پورته څخه ښکته او وارد شوی ماهیت ، له پردیو څخه د کرکې احساس او له مرکزی ادارې څخه د بېلېدو قوتونه په افغانی ټولنه کې د دې سبب ګرځېدلی چې له دغو ماډلونو څخه یو هم په بریالۍ توګه بنسټیز نده شوی. اوسنۍ اساسی قانون چې په ۱۳۸۲ کال کې تصویب شو، هڅه کوی ، البته له ځینو شرایطو سره سره، چې د مرکزی ادارې یو غیر متمرکز شکل منځ ته راوړی. |