د ۱۳۸۲ کال د اساسی قانون په رڼا کې د افغانستان د عامه ادارې سازمان او جوړښت څېړنه

د ۱۹ پېړۍ له پای او د عامه ادارې د اوسنیو سازمانونو له پیل څخه راهیسې په افغانستان کې دولتونو د عامه ادارې بېلا بېل ماډلونه کارولی دی. دغه ماډلونه د مرکزیت له سیسټم څخه تر داسې مرکزی سیسټم پورې چې ځواک پکې ویښل شوی وی او د ځواک تر غیر مرکزی سیسټم پورې رسیږی. په هر حال، د ګڼو او ورسره لاملونو له وجې، لکه قومی او دودیز جوړښتونه، سیاسی بې ثباتی، د رژیم چټک بدلون، پرلپسې تاریخی ولولې او د اداری اصلاحاتو له پورته څخه ښکته او وارد شوی ماهیت ، له پردیو څخه د کرکې احساس او له مرکزی ادارې څخه د بېلېدو قوتونه په افغانی ټولنه کې د دې سبب ګرځېدلی چې له دغو ماډلونو څخه یو هم په بریالۍ توګه بنسټیز نده شوی. اوسنۍ اساسی قانون چې په ۱۳۸۲ کال کې تصویب شو، هڅه کوی ، البته له ځینو شرایطو سره سره، چې د مرکزی ادارې یو غیر متمرکز شکل منځ ته راوړی.